Na czym polega diagnostyka POChP? Czy jest się czego bać? Wyjaśniamy

POChP, czyli Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc, to jedna z najczęściej występujących chorób układu oddechowego. Według szacunków, choruje na nią około 380 milionów ludzi na całym świecie (w Polsce około 2 milionów), niezależnie od płci, rasy czy statusu majątkowego. POChP to choroba cywilizacyjna, o globalnym zasięgu, która już w 2030 roku może zostać trzecią najczęstszą przyczyną umieralności (zgodnie z prognozą WHO).

Co trzeba wiedzieć o tej chorobie? Na czym polega diagnostyka POChP? Kiedy należy się zgłosić do lekarza? Zapraszamy do lektury naszego artykułu.

Czym jest POChP?

POChP to choroba diagnozowana w układzie oddechowym, która jest konsekwencją długotrwałej ekspozycji na szkodliwe czynniki środowiskowe, takie jak m.in. pyły, gazy, zanieczyszczenie powietrza, a przede wszystkim dym tytoniowy.

Choroba prowadzi do trwałego uszkodzenia dróg oddechowych i pęcherzyków płucnych, co z kolei skutkuje występowaniem objawów o różnym nasileniu, w tym m.in. duszności, męczliwości czy przewlekłego kaszlu.

Współcześnie klasyfikuje się POChP jako chorobę ogólnoustrojową, która rzutuje na funkcjonowanie całego organizmu, w tym układu sercowo-naczyniowego. Chorobie może towarzyszyć szereg innych schorzeń, by wymienić tylko osteoporozę, raka płuc, nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, zespół metaboliczny, rozstrzenie oskrzeli czy refluks żołądkowo-przełykowy.

O Przewlekłej Obturacyjnej Chorobie Płuc czytaj też na stronie internetowej https://oddychajmy.pl.

Kto choruje na POChP?

Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc jest kojarzona głównie z osobami używającymi wyroby tytoniowe, w szczególności z palaczami papierosów. Rzeczywiście, nikotynizm pozostaje główną i najważniejszą przyczyną POChP (dotyczy to również osób narażonych na bierne palenie i tych, którym udało się rozstać z nałogiem), natomiast czynników ryzyka jest znacznie więcej.

Obecnie poważnym problemem zdrowotnym, który może być bezpośrednią przyczyną POChP, jest zanieczyszczenie powietrza – mamy na myśli nie tylko smog, ale też związki chemiczne czy pyły występujące w specyficznych środowiskach pracy: w górnictwie, hutnictwie, zakładach mechanicznych, rolnictwie, gabinetach kosmetycznych, salonach fryzjerskich, na placach budowy czy w halach produkcyjnych.

Osoby z wyżej wymienionych grup ryzyka, które obserwują u siebie nietypowe objawy i mają powyżej 40 lat, powinny jak najszybciej zgłosić się do lekarza i w uzasadnionym przypadku poddać diagnostyce POChP. Które objawy są szczególnie niepokojące?

Te sygnały mogą wskazywać na Przewlekłą Obturacyjną Chorobę Płuc

Choroba może przez długi czas, nawet latami, rozwijać się bez dawania żadnych specyficznych objawów. To jeden z głównych powodów opóźnionej diagnostyki POChP. Ważne jest zatem, aby osoby z grup ryzyka choroby nie lekceważyły nawet z pozoru błahych objawów sugerujących problem w układzie oddechowym.

Do typowych objawów Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc zaliczymy:

• Przewlekły kaszel, który nie ma charakteru napadowego, natomiast może się nasilać pod wpływem czynników drażniących, jak dym tytoniowy, kurz, środki chemiczne w aerozolu etc.
• Duszność, zarówno wysiłkowa, jak i spoczynkowa.
• Odkrztuszanie plwociny, czyli gęstej wydzieliny z płuc, czasami o ropnym charakterze.
• Obniżona tolerancja wysiłku, czyli męczliwość, wolna regeneracja po wysiłku, z czasem także trudności z wykonywaniem prostych czynności bez zadyszki.

Jeśli obserwujesz takie objawy u siebie, to w pierwszej kolejności zgłoś się do lekarza rodzinnego. Diagnostyka POChP często zaczyna się właśnie w gabinecie lekarza POZ, który na podstawie zebranego wywiadu i przeprowadzonego badania osłuchowego, podejmie decyzję o ewentualnym skierowaniu pacjenta do poradni pulmonologicznej.

Diagnostyki POChP nie trzeba się bać!

Najważniejszym badaniem, jakiemu poddawana jest osoba, u której istnieje podejrzenie POChP, jest spirometria. Badanie polega m.in. na wdmuchiwaniu powietrza do aparatu spirometrycznego, co pozwala na ocenę kluczowych wskaźników, w tym FEV1 (objętość powietrza wydmuchanego w pierwszej sekundzie nasilonego wydechu) i FVC (natężona pojemność życiowa płuc).

Badanie spirometryczne pozwala m.in. rozpoznać utrwalone zwężenie oskrzeli, co stanowi jeden z objawów POChP. Podkreślmy przy tym, że  to badanie może być męczące.

Spirometria nie jest natomiast jedynym badaniem przeprowadzanym w ramach diagnostyki POChP. Wspomnijmy również o szeregu innych specjalistycznych procedur, takich jak RTG klatki piersiowej, echo serca, EKG, badanie czynnościowe układu oddechowego (pletyzmografia), gazometria z pulsoksymetrią oraz ergospirometria (tzw. próba wysiłkowa).

Co dalej?

W przypadku zdiagnozowania POChP, choremu zostanie zaproponowane odpowiednie leczenie. Terapia ma na celu złagodzenie objawów choroby i tym samym danie szansy na zachowanie relatywnie dobrego komfortu życia oraz samodzielności. Podkreślmy przy tym, że POChP nie można wyleczyć, ponieważ choroba skutkuje nieodwracalnymi zmianami w drogach oddechowych.

Artykuł sponsorowany